Προταση για (μια για πάντα) αποκατάσταση των σχέσεων με την λίστα του Hellug

[Christos Ricudis]

Pavlos Pavlidis wrote:
> Αγαπητέ Χρήστο,
> Είμαι καινούριος στις λίστες και στο λίνουξ, όμως επέτρεψε μου να 
> κριτικάρω την άποψη σου.
>
>> Εχω μαθει να εχω αποψη και να εκφραζω την αποψη που εχω, με οποιοδηποτε
>> προσωπικο κοστος. Και εαν η αποψη περιλαμβανει κι ενα μπινελικι, θα το
>> εκφρασω, και θα δεχτω το κοστος της εκφρασης του. Εαν αυτολογοκρινομουν,
>> θα ηταν σαν να υποτιμαω εξ΄ορισμου και εκ του μηδενος τη νοημοσυνη και
>> την ωριμοτητα του συνομιλητη μου, υποβιβαζοντας τον σε επιπεδο νηπιου
>> που δεν κανει να ακουει κακες λεξουλες. Δεν προκειται να το κανω.
>>
> Ενδιαφέρουσα αυτή η άποψη και μάλιστα θα συμφωνούσα μαζί σου αν αυτός 
> που θα μπινελίκωνες είναι ή τελοσπάντων ένιωθε ότι είναι στο ίδιο 
> επίπεδο γνώσης και επιρροής με σένα. Οσο και αν γράφεις ότι οι λίστες 
> δεν είναι προσωποκεντρικές, και συμφωνώ ότι δεν είναι, δεν πρέπει να 
> ξεχνάς ότι δεν είναι όλοι ίσοι αν και έχουν ίσα δικαιωματα. Αν θα 
> μπινελικώσεις εσυ εμένα έχει διαφορετική σημασία απο το αντίστροφο και 
> μπορείς ευκολα να καταλάβεις ποιος θα απομονωθεί και ποιος όχι.

Ολοι ειναι ισοτιμοι. Ιδιοι δεν ειναι. Το κλειδι για να κατανοησεις την 
διαφορετικοτητα του αλλου σεβομενος την ισοτητα του, ειναι να δεχτεις 
τον ιδιοσυγκρασιακο του παραγοντα.

Οσον αφορα το μπινελικι, θα το αναλυσω πηγαινοντας ενα επιπεδο παραπανω 
και μετα θα κατεβω :

Η ευγενεια (και το αντιθετο της, η αγενεια), ειναι χαρακτηριστικα μιας 
ιεραρχικα δομημενης κοινωνιας, που προεκυψαν μαλιστα μια ιστορικη εποχη 
που η ιεραρχια ηταν απορροια καταγωγης - το λεει και η λεξη, ευ-γενος. Ο 
πληθυντικος ευγενειας ηταν καποτε κυριολεκτικος πληθυντικος : ο υποτελης 
του αρχοντα δεν απευθυνε ποτε το λογο προσωπικα στον ιδιο, αλλα σε ολη 
την ευ-γενικη του ταξη. Σημερα που η κληρονομικη ιεραρχια εχει 
αντικατασταθει απο ιεραρχιες εξουσιας, γνωσης, οικονομικου, πολιτικου η 
κοινωνικου status κτλ, ο πληθυντικος εχει εκπεσει σε απλο σχημα λογου 
που διατηρειται λογω κοινωνικης συμβασης.

Τη σχιζοειδη φυση της συγκεκριμενης κοινωνικης συμβασης μπορεις να τη 
δεις παρα πολυ καλα στην περιπτωση των Βρεττανων, οι οποιοι εχουν 
καταργησει τον πληθυντικο ευγενειας στη γλωσσα τους, και ταυτοχρονα 
παραμενουν επιφανειακα ευγενεστατοι στις εκφρασεις τους, χωρις η 
ευγενεια τους να συνδεεται με κανενα τροπο με εκτιμηση η σεβασμο - 
μπορουν να σου μιλησουν ευγενεστατα υποτιμωντας σε απολυτα.

Παμε τωρα ενα βημα παρακατω. Εαν δεν δεχτουμε τις ιεραρχικα δομημενες 
κοινωνικες συμβασεις, τοτε το "βαρος" της ιεραρχιας (με εννοια παρομοια 
του επιπεδου σε ενα ιεραρχικο δεντρο) μεταλλασεται σε "βαρος" που 
διακρινει μια ισοτιμη σχεση, με παμπολλες παραμετρους. (με εννοια 
παρομοια με το weight μεταξυ δυο κομβων ενος γραφου). Ετσι, το να πεις 
εσυ κατι για τη μανα μου πανω στα νευρα σου, για μενα δεν εχει καμμια 
απολυτως αξια, και θα προσβληθω ελαχιστα, γιατι απλουστατα δεν γνωριζεις 
ουτε εμενα ουτε τη μανα μου. Εαν το πει ενας κολλητος μου που η μανα μου 
τον εχει τραπεζωσει και 2-3 φορες, η προσβολη αποκτα πολυ μεγαλυτερο βαρος.

Οσον αφορα το επιπεδο γνωσης και εμπειριας καποιου (την επιρροη την 
αφηνω απ'εξω σ'αυτο το επιπεδο), αυτο απλα επηρεαζει το ποσο θα δεχτω 
εγω την αποψη που αυτος ειναι απολυτως ελευθερος να εχει, και το αντιθετο.

>> Εαν η προσωπικη μου συμπεριφορα και μονο ειναι ικανη να διωξει χρηστες
>> απο μια κοινοτητα (που πραγματικα δεν το πιστευω), τοτε πολυ καλα κανει
>> και τους διωχνει - γιατι αυτο σημαινει οτι ταυτιζουν την κοινοτητα μαζι
>> μου, αρα εχουν καταλαβει λαθος το τι σημαινει κοινοτητα. Kοινοτητα δεν
>> σημαινει εκκλησια. Επισης, δεν υπαρχει ουτε διωξιμετρο ουτε
>> απομονωμετρο, και η εμπειρια μου εχει δειξει οτι αυτο που *πραγματικα*
>> διωχνει κοσμο κατα συρροην απο κοινοτητες, δεν ειναι οι οποιεσδηποτε
>> προσωπικες συμπεριφορες μεσα σ'αυτες, αλλα η γενικοτερη κατευθυνση και
>> σταση τους απεναντι σ'αυτο που κανουν.
> Αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω. Δεν νομίζω ότι έχεις δίκιο σ'αυτό. Οι 
> προσωπικές συμπεριφορές είναι αυτές που διώχνουν αλλά και που φέρνουν 
> κόσμο. Κοινότητα βέβαια δεν σημαίνει εκκλησία με την έννοια του 
> δόγματος  όμως δεν σημαίνει αναρχία και έλλειψη σεβασμού στον 
> συνομιλιτή. Αν η προσωπική σου συμπεριφορά διώχνει κάποιον τότε πολύ 
> κακά κάνει και τον διώχνει, γιατί ακριβώς έτσι εσυ θεωρείς κτήμα και 
> δικαίωμα σου την κοινότητα, θεωρείς ότι έχεις δικαίωμα να μην 
> σεβαστείς κάποιον.

Σεβομαι απολυτα τους παντες, και ακριβως το γεγονος οτι εκφραζομαι 
ανοιχτα και ελευθερα απεναντι τους ειναι δειγμα σεβασμου. Η προσωπικη 
συμπεριφορα καποιου μπορει να ειναι απωθητικη η ελκυστικη, αλλα αυτο 
ειναι ζητημα προσωπικης συναισθηματικης σχεσης, και οχι λογικου 
προσεταιρισμου. Ειμαι μελος σε μια κοινοτητα πρωτιστως επειδη με 
ενδιαφερει αυτο που κανει, δευτερευοντως επειδη γενικα περναω ευχαριστα 
εκει, και σε τριτο επιπεδο επειδη γουσταρω τον κοσμο που μαζευει. (ποτε 
δε μπορεις να τους γουσταρεις ολους). Ο τριτος παραγοντας ειναι και ο 
πιο ασταθμητος, και οπως εγω εχω μαθει να ανεχομαι δια της παρουσιας μου 
και δια της ενασχολησης μου, την ιδιοσυγκρασια των αλλων μεσα σε μια 
κοινοτητα, ετσι περιμενω γενικα το ιδιο και απο αυτους.

> Μου άρεσε η άποψη σου περι αυτοοργάνωσης, αλλά δυστυχώς δεν δουλεύει. 
> Και οι δύο κατευθύνσεις (απο πάνω προς τα κατω και το ανάποδο) είναι 
> σημαντικές και απαραίτητες. Όλα τα παραδείγματα στην κοινωνία (βλ. 
> πρόσφατη κρίση στην οικονομία κλπ) το δείχνουν αυτό. Η σχέση 
> αυτοοργάνωσης και 'ηγεσίας' (ηγεσία όχι συνδεδεμένη με συγκεκριμένα 
> πρόσωπα,αλλά ως θεσμός) είναι απαραίτητη για να προχωρήσει κάτι.
>

Αναλογως τι θελεις να φτιαξεις.

Οι ιεραρχικα δομημενοι θεσμοι ειναι μεν αποτελεσματικοτατοι και 
παραγωγικοι, αλλα ταυτοχρονα συνηθως περιοριστικοι και καταπιεστικοι. 
Εαν θελεις να φτιαξεις ενα στρατο, δεν μπορεις να βασιστεις στη ατομικη 
θεληση του στρατιωτη να παει αυτοβουλως να φαει μια σφαιρα στο κεφαλι 
(εκτος αν ειναι ηλιθιος). Πρεπει να τον διαταξεις να το κανει.

Οι ισοτιμα αυτοοργανωμενοι θεσμοι ειναι μεν λιγοτερο αποτελεσματικοι και 
παραγωγικοι και περισσοτερο αναρχοι,
αλλα ταυτοχρονα πιο ελευθεροι, αυθορμητοι και δημιουργικοι (εαν νομιζετε 
οτι η δημιουργικοτητα ειναι γραμμικη σχεση της παραγωγικοτητας η της 
αποτελεσματικοτητας, δειτε το αντιπαραδειγμα της τεχνης). Το open source 
μοντελο αναπτυξης ταιριαζει καλυτερα σε αυτοοργανωμενες ομαδες, παρα το 
γεγονος οτι υποτασσεται συνηθως σε ενα παραδοσιακο ιεραρχικο κατεστημενο 
παραγωγης software.